Update 8 juni 2025
Ja, ik weet het. Ik ben een beetje over de twee weken heen geschoten. De reden is dat ik het het afgelopen weekend zo druk had dat ik maar besloten heb de nieuwe update een weekje later te doen. Dan had ik ook nog wat tijd om te ontspannen en te genieten van het mooie weer.
Voordeel is dat ik nu wel voldoende te vertellen heb. Ik begin maar met mijn tuin.
Een poosje geleden kreeg ik van iemand een twaalf stuk pootaardappelen. Zelf hadden ze die niet meer nodig en vonden het zonde om ze weg te gooien. Dus kreeg ik die. Ja, en dan moet je ook poten.
Zou ik het op de traditionele manier doen dat moest ik een stuk gazon afplaggen en de grond losmaken. Vervolgens moeten dan de aardappels de grond in en gaat dan alles goed dan moet je aardappels ook geregeld aanaarden. En dat vond ik nu net allemaal een beetje te veel werk.
Nu had ik een keer een artikel gelezen van iemand die de pootaardappels gewoon op het gazon gelegd om vervolgens veel aardappels te oogsten.
Daar had ik nu niet zo veel vertrouwen in en na een uurtje googelen vond ik dat het wel klopte maar dat die persoon heel veel grasmaaisel op de aardappels had gelegd. Andere personen hadden de aardappels op het gazon gelegd. Daar karton of krantenpapier overheen gelegd en daar op weer veel grasmaaisel. En dat leek me ook wel het beste idee.
Gras ligt er genoeg bij het voetbalveld hier in Bjoa. Daar maaien ze het voetbalveld en vangen het gras op wat ze dan op een bult in de bosrand storten. Dus eerst hier een paar vuilniszakken gras opgehaald om vervolgens een stukje gazon te maaien.
En toen was het karton. Meten is weten om de gaten op de juiste plek te krijgen. Gaten in het karton maken. Iets een gat gemaakt in het gazon om vervolgens de aardappels te poten met wat tuinaarde. En als laatste veel grasmaaisel op het karton. Nu bijna twee weken later zie ik dat de eerste aardappels boven de grond komen kijken. Ben zeer benieuwd of dit gaat werken.
Hier onder de plaatjes.
Ook mijn huisje is nog weer wat aandacht nodig. De onderste laag bestaat uit beton muren die ooit eens mooi wit zijn geweest. Oftewel die zijn aan een lik verf toe.
Nu heb ik net vorig jaar bijna al het hout werk geverfd en dat was heel veel werk. Dus de motivatie om nu weer als een gek te gaan verven is er niet echt. Ik doe stukje voor stukje en ik zie wel hoever ik kom. De enigste wat ik wel graag wil schilderen is de schoorsteen en dan het gedeelte wat uit het dak steekt. Voor de rest zien we het wel.
Maar ik ben ondertussen al wel begonnen. Het eerste kleine stukje muur is weer wit. Ging wel vlot even goed met de staalborstel erover, primer er op en verven maar. Ziet er een stuk beter uit.
Een voor en na plaatje hier onder.
Na alle inspanningen moet je af en toe ook even ontspannen. En dat heb ik gedaan met een weekendje Stavanger. Hier hebben ik met enkele collega’s van het bedrijf waar ik voor werk meegedaan aan de Energie estafette. Dit is een hardloopwedstrijd voor bedrijventeams. Elk team bestaat uit maximaal tien en minimaal zes personen. De totale lengte die je met je team moet lopen blijft beperkt tot ongeveer 14 kilometer. De kortste etappe is 700 meter en de langste 2300 meter. Dus het valt allemaal nog wel mee. Ik had geluk. We hadden maar negen personen en dus kreeg ik de twee laatste etappes toegewezen. Dat werd dan samen maar liefst drie kilometer.
Ik had voor het evenement voor twee nachten een kamer geboekt in een guesthouse in Stavanger. Kon ik mooi vrijdagavond na mijn werk rustig naar Stavanger rijden, daar wat rondwandelen in het centrum en de omgeving wat verkennen.
Zaterdagmorgen was het verzamelen bij het kantoor wat we in Stavanger hebben. Hier was het koffie om vervolgens richting het startpunt te lopen. Vandaar uit ging het naar de verschillende wisselstations.
Het hardlopen was niet zo’n succes. Je weet niet precies hoe laat je collega komt opdagen. Je kon aan de hand van de startnummers wel een inschatting maken. Bij de start ging het in groepen van start. Wij zaten in groep veertien. Je kon aan de startnummers zien in welke groep iemand gestart was en dat gaf weer een indicatie. Toen ik groep 13 voorbij zag komen ben ik maar klaar gaan staan voor de wissel.
Helaas bleek al snel dat mijn team niet zo heel snel was. Het grootste gedeelte van groep 15 was al voorbij toen eindelijk mijn collega aan kwam rennen.
Van mijn warming up was dus niet zo veel meer over. En als je dan in korte tijd van nul tot honderd gaat duurt het niet lang voordat je buiten adem bent.
Het eind resultaat zag er nog wel aardig uit als je de lijst omdraaide. Hield je de lijst juist dan waren we geëindigd op een 987ste plaats van de 1036 teams die meededen. Hier is dus nog ruimte voor verbetering.
Als je zelf mee doet aan een evenement is het lastig foto’s maken. Maar hier onder nog een paar plaatjes. De eerste is van de start/finish. Dan volgen er een paar van mijn wisselplek. En de laatste is van de feesttent waar ze een after run party hadden georganiseerd.
We hadden ook het plan opgevat om in de feesttent een biertje te gaan drinken maar toen we uitvonden dat je voor een biertje bijna een uur in de rij moest staan, zo druk was het, zijn we maar in de bus gestapt en naar het centrum van Stavanger gegaan. Hier was nog plek genoeg op een terrasje. Na het wel verdiende biertje zijn we weer naar het kantoor gegaan waar de pizza al op ons stond te wachten. Na de pizza was het snel naar mijn kamer, douchen en omkleden. Daarna weer naar het centrum waar we de avond hebben afgesloten in een Vietnamees restaurant.
Mooie dag en leuk om op deze manier beter bekend te worden met de collega’s.
En omdat ik toch in Stavanger was. En Stavanger niet zo ver van de Preikestolen ligt, heb ik de volgende dag ‘s morgens op tijd alles in de auto gegooid en ben naar de Preikestolen parkeerplaats gereden. Dit was maar drie kwartier rijden vanaf mijn accommodatie.
Het weer was wel omgeslagen. Gisteren tijdens de estafette hadden we droog en redelijk warm weer. Nu is het koud en regent het. Vandaar dat het, denk ik, zo rustig was op de parkeerplaats. Ik ben vlot naar de Preikestolen gelopen. Ik had niet veel uitzicht verwacht maar ik werd positief verrast. Ik had een fantastisch uitzicht. De regenwolken ik allerlei grijsvarianten. De witte wolken in allerlei wit varianten en af en toe een flets zonnetje maakten het uitzicht tot wat het was. Heel erg mooi.
Om dat het uitzicht zo mooi was ben ik nog wat verder naar boven gelopen van waar je een mooi uitzicht heb op de Preikestolen. En ik had zelfs geluk. Ik stond even te kijken en de mensen die nog op de Preikestolen stonden begonnen te verdwijnen en plotseling zag ik de Preikestolen zonder mensen erop. Het duurde denk ik niet veel meer dan dertig seconden maar dat was lang genoeg om enkele foto’s van een lege Preikestolen te kunnen maken.
Kort gezegd de wandeling was weer de moeite waard. Het uitzicht is elke keer weer anders en elke keer weer mooi.
Tijdens de wandeling terug naar de auto bleef het droog en ik ben, na wat droge kleren te hebben aangetrokken, rustig naar huis gereden.
En ja, natuurlijk. Hier onder enkele plaatjes van het uitzicht en de Preikestolen zonder mensen erop.
Maar we zijn er nog niet. Er is veel wat je kunt doen in drie weken. Vorig jaar hadden we een zomermarkt in Bjoa. Het was eigenlijk meer een stekjesmarkt waar je ook een kop koffie kon kopen. Ik heb daar gestaan met een hele hoop stekjes en er redelijk wat van weten te verkopen. Tevens was het er erg gezellig.
Helaas had de vrouwenvereniging dit jaar geen tijd om weer zo’n markt te organiseren. Dat vond ik erg jammer dus heb ik wat mensen opgetrommeld die vorig jaar ook op de zomermarkt stonden en samen met die heb ik een zomermarkt georganiseerd.
Dat ging vlot. We hebben twee keer vergaderd en iedereen die we vroegen wou wel komen. In totaal hadden we veertien verkopers. Zeven met planten, drie met tuindecor dingen en vier die eten en drinken verkochten.
We hebben ook flink reclame gemaakt voor de markt. Ik heb met een artikel over de markt in de lokale krant gestaan. Hier gaat heel veel via Facebook en daar hebben flink wat reclame gemaakt. En tevens hebben we overal plakkaten opgehangen.
En dan kan ik kort zijn. De zomermarkt was een succes. We hadden geluk met het weer. Droog en zonnig. De markt begon om twaalf uur ‘s middags maar lang voor die tijd stonden de eerst mensen al voor het buurthuis te wachten. Kortom, veel bezoek, veel verkocht en voor herhaling vatbaar.
Hier onder een paar plaatjes van de zomermarkt.
En hiermee heb ik het meeste wel geschreven. Tussen door ben ik natuurlijk druk geweest met de dagelijkse dingen. Mijn werk, het huishouden, de tuin en alle stekjes voor de zomermarkt verzorgen.
Tussen door had ik gelukkig ook nog tijd om wat te ontspannen. Ik heb boer zoekt vrouw gekeken. Leuk dat er nog enkele boeren waren die er een partner aan hebben over gehouden. Krijg het nog steeds voor elkaar om één keer per week hard te lopen. Wat voor mij ook ontspanning is. En zo links en rechts zak ik onderuit in de luie stoel om wat tv te kijken.
Wel dat was het voor deze keer. Tot de volgende keer maar weer.