Update 23 november
Hoppa, hier gaan we weer. Volgende update. Het gaat snel hier. Eigenlijk te snel want ik ben inmiddels aangekomen in Sydney. En nee, dat is niet de hoofdstad van Australië. Dat is Canberra.
Wat het wel betekend is dat mijn vakantie ten einde loopt. Nog vier dagen en dan zit ik weer in het vliegtuig richting Noorwegen. En ik moet wel eerlijk bekennen dat ik daar nog niet veel zin aan heb. Het bevalt me nog wel goed hier. Mooi weer, lekker relaxen en veel leuke dingen doen.
En als ik dan ook nog naar de weersvoorspelling kijk in Noorwegen dan wil ik helemaal nog wel een poosje langer blijven.
Maar goed, eerst even schrijven over wat ik zoal gedaan heb sinds de laatste update.
Zoals geschreven in het eind van de laatste update ben ik verhuist van Brisbane naar naar mijn familie in Banora Point. Daar werd ik eerst verrast met een cruise op de Tweed rivier. Een mooie ontspannende tocht over een snel stromende rivier. Het ging van vloed naar eb en dan stroomt het water erg snel in de rivier. Maar er waren geen golven. Ook wel aangenaam want de laatste paar keer dat ik op het water was was het altijd onstuimig. Lunch zat er ook bij in en al met al vond ik het een geslaagde cruise.
Hier onder een paar plaatjes. De berg op één van de foto’s is Mount Warning. Die wou ik nog beklimmen maar dat mocht niet meer. De berg is een heilige plek voor de Aboriginals en die vinden het ongepast als je hem beklimt.
Ook hebben we hier de Tropical fruit world bezocht. Hier krijg je een rondleiding over een fruit boerderij en vertellen ze je van alles over alle fruit die ze verbouwen. De rondleiding begon met het proeven van allerlei vreemde soorten fruit. Geen idee meer hoe ze allemaal heten maar de meesten waren lekker.
De rondleiding werd gedaan met een grote aanhanger achter een grote trekker. Die reed ons langzaam rond terwijl er vertelt werd wat er geteeld werd. Onderweg mochten we lady finger bananen en macademia noten proeven, konden we dieren voeren bij een kleine kinderboerderij en maakten we een kleine boottocht over een riviertje.
Om vervolgens met de trekker met aanhanger weer terug gereden werden naar het begin punt. Daar hebben we genoten van een lekkere lunch. Nog even wat geneusd in de winkel die er bij was en toen weer naar huis.
Hier onder een paar plaatjes.
Verder heb ik hier niet veel speciaals gedaan. Veel relaxen, bijpraten, wat boodschappen doen enzovoort. Tussen dat alles door heb ik een paar rondjes gelopen door de wijk waar mijn tante woont. Zoals in bijna alle dorpen en steden is alles in de woonwijken zeer ruim opgezet. Hoogbouw zie je niet en een huis met twee verdiepingen is ook al een uitzondering. Zelfs een twee onder één kap zie je nauwelijks. Tevens kun je de wegen in de woonwijken ook rustig breed noemen. Er liepen ook enkele kanalen door de wijk. En toen ik daar langs liep zag ik ook nog heel veel verschillende vogels.
En ja, plaatjes hier onder.
En ook aan dit familie bezoek kwam een eind. De reis ging verder naar Byron bay. Grappig hierbij was de de bus om 10.15 vertrok van de busstop bij het Gold Coast vliegveld. Om daar op tijd te komen zijn we om 10.15 vertrokken om vervolgen ongeveer 9.45 aan te komen bij de busstop. Ra, ra hoe kan dat. Wel heel eenvoudig. Het vliegveld ligt in de staat Queensland en daar hebben ze geen zomertijd. Mijn familie woont in de staat New South Wales. En daar hebben ze wel zomertijd. Dat betekend dat Queensland een uur achter loopt bij NSW. Je gaat als het ware achteruit in de tijd. Veel schoot ik er niet mee op want Byron bay ligt in de staat NSW en dus was ik dat uurtje tijds winst zo weer kwijt.
In Byron bay heb ik weer gekajakt. Vindt ik nog steeds leuk om te doen. Kajakken met dolfijnen heet dat hier. De kajaks waren wel iets anders dan de kajaks tijdens de kajak tour in Airlie beach. Deze kajakken waren meer een soort grote surfplank waar je boven op zit. Voordelen zijn dat je er makkelijker in en uit kunt komen, ze lopen niet vol met water en je krijgt ze makkelijker weer overeind als je gekapseisd bent.
De start was vanaf een strand en dat houdt in dat je eerst door de branding moet om op zee te komen. En dat valt nog niet altijd mee. Je moet flink tempo maken en de kano recht de golven in sturen. Doe je dat niet dan kom je dwars op de golven te liggen en kapseis je. En dan is het terug naar het strand en opnieuw beginnen. Het zijn allemaal twee persoonskajakken en we kwamen in één keer zonder te kapseizen door de branding.
Ook de rest van de kajak tocht bleef de zee onstuimig. Hoge golven die van alle kanten leken te komen. Toen iedereen door de branding was gekomen gingen we verder de zee op. Op zoek naar dolfijnen. Helaas hadden we geen geluk. Afgezien van een paar vinnen op grote afstand hielden de dolfijnen zich schuil.
Min puntje van deze kajak tour was dat het erg commercieel was. We waren met 15 kajaks plus drie gidsen in kajaks. Toen we verder de zee op gingen werd het nog wat onstuimiger en begonnen er kajaks te kapseizen. Gedeeltelijk door de onstuimige zee en gedeeltelijk doordat ze tegen elkaar aan voeren. Dat tegen elkaar varen kwam doordat er veel kajaks waren en de gidsen ons graag dicht bij elkaar zagen kajakken.
Ik zag op een gegeven moment dat de gidsen onrustig begonnen te worden en we werden dan ook snel terug gestuurd naar iets rustig water dichter bij het strand.
De terug weg ging wat rustiger met de golven en de wind in de rug ging het snel.
Ook op de terug weg naar het strand moet je weer door de branding. En ook dan moet je de kajak recht houden en recht op het strand sturen. We hebben het bijna gehaald op het laatst verloren we de controle over de kajak en gingen we kopje onder. Gelukkig dicht bij het strand dus het was opstaan de kajak pakken en naar het strand lopen.
Al met al een leuke ervaring maar zoals geschreven waren er teveel kajaks bij elkaar en was het allemaal net wat te commercieel.
Ik had mijn kleine waterdichte camera mee genomen en nog wat foto’s gemaakt. Helaas laten de foto’s niet duidelijk zien hoe hoog de golven waren. Dat moet je er maar bij fantaseren.
Plaatjes, hier onder.
Ja, en dan komen we weer bij het hoofdstuk duiken dat mag maar niet lukken. Na enkele mislukte pogingen had ik weer duiken geboekt in Byron bay. Van te voren geboekt zodat ik zeker van een plaatsje was. En ja, de start was goed. Ik kreeg alle uitrusting. We gingen met de boot de zee op. Her afmeren aan de anker boei ging goed. En daarna gingen we het water in. En daar kwam de teleurstelling. Het zicht was nog geen vijf meter. Ik schat dat het gemiddeld drie meter was. Ik zwom op een gegeven moment vlak achter de gids en kon nog net zijn hoofd zien. Oftewel bijna geen vis gezien. En omdat je hier ver naar het noorden zit heb je hier ook geen koraal meer en zag ik alleen maar kale rotsen.
Ik had twee duiken geboekt maar de tweede heb ik maar gecanceld. Het heeft voor mij geen enkele zin om weer twintig meter onder water te gaan en weer niets te zien.
Vond het wel erg jammer. Ik had gehoopt dat mijn laatste duik in Australië een mooie zou zijn maar helaas mocht dat niet zo zijn.
En omdat er zo weinig te zien was heb ik van deze activiteit geen enkele foto.
Als laatste heb ik in Byron bay nog weer een keer gekajakt. Dat was om twee redenen. Die zelfde dag zou ik naar Sydney reizen. Alleen de bus ging niet voor zes uur ‘s avonds. En dan ik het leuk als je overdag wat te doen heb en niet de hele dag maar zit te wachten.
De tweede reden was dat het kajakken deze keer gratis was. Als je deze kajak tour boekt garanderen ze dat je dolfijnen ziet. Zie je ze niet dan mag je nog een keer mee zonder dat het wat kost. Ja, en dan ben en blijf je toch Nederlander. Ook al woon ik al een mooie poos in Noorwegen.
Deze tour begon om twaalf uur ‘s middags en de zee was nu een stuk kalmer. Alle kajaks kwamen makkelijk door de branding en we gingen ook veel verder de zee op dan bij de vorige tour.
En deze keer had ik meer geluk. Veel dolfijnen gezien. En omdat de zee zo rustig was kapseizen er ook bijna geen kajaks. Tevens was het nu wat gezelliger op het water want je kon zonder gevaar wat dichter bij elkaar liggen en wat kletsen.
Ik had mijn camera wel weer bij me maar heb de foto’s nog niet op de computer staan. Ik verwacht niet dat er nog spectaculaire op staan de wat bijdragen aan de vorige kajak foto’s. Mocht dat wel zo zijn dan zie je ze wel op de site verschijnen in de volgende update.
En tussen alle activiteiten door heb ik nog flink gewandeld hier. De vuurtoren van Byron bay staat op het meest oostelijke stukje van Australië. Daar ben ik ook nog heen gewandeld en heb genoten van het uitzicht over zee. Je kon mooi langs de kust wandelen en overal waren uitkijkpunten gemaakt. Zelf kan ik hele tijden naar de zee kijken, hoe de golven op de kust slaan en hoe de surfers hun best doen om een golf te pakken. Om één of andere reden verveeld het nooit om naar de zee te kijken. Het is de hele tijd weer anders.
Tijdens één van de wandelingen zag ik ook nog weer een koala met baby. Deze was actief aan het klimmen in een boom om maar hoger op te komen. Ook zie je op één van de strand foto’s wat vlaggen staan. Ga je binnen die twee vlaggen zwemmen dan zijn er enkele badmeesters/liveguards die je in de gaten houden en in actie komen als je in moeilijkheden komt. Zwem je buiten deze vlaggen dan doe je dat op eigen risico.
Hier onder zoals gewoonlijk de plaatjes.
En dan heb ik wel weer het meeste geschreven. Zoals al gemeld zit ik nu in Sydney. Vanmorgen aangekomen met de nachtbus en natuurlijk nauwelijks geslapen op de bus. Voel me dan op dit moment ook niet zo heel erg vlug. Wel moe. Vanavond dus op tijd naar bed.
Ook wat temperaturen betreft kan ik op dit moment niet klagen. In Byron bay was het tussen de 20 en 25 graden. Het regende wel veel maar zonder dat ik er veel last van had. De weersvoorspelling in Sydney voor de komende dagen is 25 graden en veel zon. Nog even genieten dus van het mooie weer.
En ik kan ook nog vermelden dat dit de laatste update wordt vanuit Australië is. Aanstaande donderdag staat er, als het goed is, een vliegtuig op me te wachten die me weer terug brengt naar Noorwegen. Terug naar het normale dagelijkse leven.
Se ya later, mate.