Update 13 juli 2022
Update tijd. Past mooi want ik heb nu genoeg om te schijven. Vorige week had ik vakantie en die vrije dagen heb ik opgevuld met een korte motorvakantie. Vorig jaar ben ik drie dagen op pad geweest maar dat was wel erg kort. Deze keer ben ik vijf dagen op pad geweest en ik heb genoten van het rijden en de Noorse en Zweedse natuur. Deze update gaat hoofdzakelijk over mijn motor vakantie.
Op dag 1 ben ik ’s morgens om acht uur begonnen te rijden. Gelukkig was het droog want om meteen de regen in te rijden is niet zo aangenaam. De reis ging via Odda, Kinsarvik, Eidfjord over de Hardanger vidda naar Geilo. Op de Hardanger vidda was het wel erg koud. Had wel rekening gehouden met wat lage temperaturen maar ik was blij dat ik die vlakte over was. Naar de Hardanger vidda ging de reis verder naar Gol. In Gol heb ik de Rv 7 verlaten en ben ik overgaan op de Rv 51 om zo richting Leira, Fagernes te rijden. Net voor Leira heb ik op Strandheim camping de tent opgezet. Dit was een gezellige kleine camping.
De tent wordt ook een verhaal op zich. Deze wordt namelijk volgend jaar 30 jaar. Ik heb het even nagekeken en uitgevonden dat ik de tent en toebehoren, slaapzak, brander, pannen en matrasje op 13 april 1993 heb gekocht. Ja, toen maakten ze nog kwaliteitsspullen.
Tel daar bij op een motor van 1996 en een kampeerder/motorrijder van 1966 en dan heb je een mooi belegen spul bij elkaar.
Helaas begint de tent nu wel gebreken te vertonen. Ik heb hem voor deze vakantie nog snel opnieuw geïmpregneerd en getest op waterdichtheid. Dat zag er wel goed uit. Alleen de twee grote ingangsritsen beginnen het op te geven. Het laatste gedeelte wil haast niet meer dicht. Geen probleem als het droog is maar bij regen kan er wel water in de tent lopen. Ik heb nog niet besloten wat ik ga doen. Nieuw kopen of alleen met mooi weer gaan kamperen.
Hier onder een paar plaatjes van de eerste dag.
Dag twee ging de weg langs Fargernes vliegveld de bergen in. Via Rv 2442 voorbij Nord Etnedal kerk de weg gevolgd tot in Segalstad bru. Dit stuk van de route was wel lastig rijden. Het asfalt zat vol met gaten, bulten en scheuren. Een groot gedeelte was helemaal niet verhard en lag vol met los grind. Wel een mooie omgeving om door te rijden maar het was wel opletten. Snel ging het niet want over de eerste 100 kilometer heb ik drie uur gedaan. Na Segalstad bru ging het vlot via Lillehamer, Hamar en Elverum Zweden in. Om daar via Mora in Tällberg op de camping te eindigen.
Mooie rustige camping en ik had een mooie plek aan het water.
Plaatjes vindt je hier onder.
Dag drie heb ik rustig aan gedaan. De camping beviel wel dus ik heb wat in de buurt rond gereden en Falun bezocht. Dat wil zeggen, ik ben er door heen gereden maar vanaf de motor gezien zag het er voor mij niet zo heel interessant uit.
Op mijn motor zit nu ook zo’n modern navigatie systeem. Deze is speciaal gemaakt voor motorrijders. Hij kan je namelijk via de kortste weg van A naar B sturen maar je kunt hem ook zo instellen dat je een wat mooiere route krijgt van A naar B. Dat wil zeggen meer smalle wegen, meer bochten en meer hoogte verschil. Ik had zin om dit eens uit te proberen en heb de camping aangegeven als einddoel en ingeven dat ik een leuke route wil. Dit ging wel aardig goed. In het begin moest ik een weg in waar ik niet in mocht maar voor de rest ging het mooi. Gaan we vast wel eens vaker gebruiken.
De rest van de dag heb ik door gebracht op de camping. Beetje wandelen, beetje niks doen, beetje puzzelen en op tijd naar bed.
Hier onder weer een paar plaatjes.
Dag vier stond in het teken van de terug reis. Gisteren heb ik bekeken wat slim was maar het kwam er op neer dat ik ongeveer de zelfde weg terug moest nemen. Dan had ik ongeveer twee dagen nodig om weer thuis te komen en meer tijd had ik niet. Ik heb dus het navigatie systeem op avontuurlijk gezet met als eindpunt Elverum. Vandaar uit wil ik dan zo snel mogelijk door rijden naar Dokka camping. Ik heb genoten van de “avontuurlijke” rit richting Elverum. Mooie weggetjes met veel bochten en weinig verkeer. Vanuit Elverum heb ik de snelste weg genomen naar Dokka. Dit hield ook een stuk snelweg in en hier mocht ik zowaar 110 kilometer per uur rijden. Dat was lang geleden dat ik zo hard heb gereden met de motor zonder risico op een flinke boete.
Op de camping in Dokka was het rustig. Ik zag er maar één tent staan en dat was de mijne. Ik had zo ongeveer een heel voetbal veld voor mijzelf. Ik ben nog even snel Dokka ingereden om wat eten te kopen en ook deze avond lag ik mooi op tijd in de slaapzak.
Hier onder een paar plaatjes.
De laatste dag was de naar huis rij dag. Vanuit Dokka ging het binnendoor naar de Rv51 en in Gol kwam ik weer op de Rv7 die mij over de Hardanger Vidda bracht. Ik had van te voren de weerberichten bekeken van de plaatsen waar ik langs zou komen en had besloten om wat extra kleding aan te trekken. Voelde wel wat raar want in Dokka was de lucht helemaal blauw en was het zeker twintig graden. Rijdend over de Hardanger Vidda vond ik dat ik nog steeds te weinig kleren aan had. Het waaide er flink, kreeg nog een aantal regenbuien over me heen en voor mijn gevoel was het er maar vijf graden. Ik was dus blij dat ik er over was en de weg weer naar beneden ging.
De rest van de terugweg was bekende weg. Via Eidsfjord, Kinsarvik en Odda weer terug naar Utbjoa. Om ongeveer vier uur was ik weer thuis.
En dan is het uitpakken, alles schoonmaken, te drogen hangen en opruimen.
Hier onder een paar plaatjes van de laatste dag.
Als laatste wil ik het nog over het weer hebben. Ik heb tijdens de vijf dagen weinig regen gehad en over het algemeen goede temperaturen om motor te rijden. Motor rijden met vijf graden is niet fijn maar motor rijden met 30 graden is ook niet fijn. Gelukkig lag de temperatuur tijdens de vijf dagen ongeveer in het midden van die twee.
En dan mag ik niet klagen want we hebben hier nog niet veel zomer gehad. Het is te koud en te nat. We hebben nog weinig dagen gehad met echte zomer temperaturen en als we ze hebben dan is het met drie tot vier dagen wel weer gebeurd. Ik zie dit ook terug in de tuin. Het bloeit en groeit allemaal erg langzaam. De aardbeien waren vergeleken met vorig jaar helemaal niets. Zoveel als ik er vorig jaar had zo weinig heb ik er nu. Van de groenten doen die in potten op het terras staan nog het best. Alles wat in de volle grond staat groeit nauwelijks. Voor het huis aan de weg heb ik twee keer bloemenzaad gezaaid maar er is niet veel van op gekomen. Volgens mij wordt dit een tuinjaar om gauw te vergeten.
Wel dat was het voor deze keer. Tot de volgende keer maar weer.