Update 21 oktober 2024
Zo, effe weer een update schrijven. Ik wil niet te lang achter de computer zitten dus ik hou het kort. De bedoeling is om komende winter steeds wat informatie en meer foto’s en video’s op de site te zetten met meer achtergrond informatie over wat ik bezocht en gedaan heb.
Nu vertel ik even kort waar ik ben geweest en voeg enkele foto’s toe.
Wat ik de vorige keer nog ben vergeten te schrijven is dat er acht uur tijdsverschil is tussen waar ik nu zit en West Europa. Dat wil zeggen dat als het twaalf uur ‘s middags is in West Europa, dan is het acht uur ‘s avonds bij mij.
Voor deze update ga ik maar verder waar ik de vorige keer ben gebleven namelijk op de camping bij de Undara lava tubes.
Een vulkaan uitbarsting is meestal zoals wij ze kennen een stroom van lava boven de grond die dan langzaam naar een lager punt vloeit. Deze vulkaan uitbarsting vond onder de grond plaats. Heel erg veel jaren geleden. Deze lava stroom boorde zich door de rotsen en alles onder de grond. De lava aan de buitenkant koelt het eerst af en wordt dan hard. De rest van de lava stroomt dan verder en laat een tunnel achter. Veel van die tunnels zijn al ingestort maar hier en daar zijn er nog wat. En enkele van die heb ik bezocht bij Undara.
Als je ze wilt bezoeken dan moet je altijd een georganiseerde toer boeken. Je mag er niet zomaar meer zelf heen wandelen. Leuke van zo’n toer is dat je allerlei informatie krijgt over het omringende landschap en het ontstaan van de tunnels.
Ik had maar een dag bij Undara dus na de toer heb ik nog wat korte wandelingen gemaakt. Dit omdat er achter de camping een groot moeras ligt waar veel wallaby’s en kangoeroes rond lopen. Ook kreeg ik nog een zwarte papegaai voor de lens.
Hier onder een paar plaatjes van mijn dag bij Undara.
De volgende dag ben ik verder gereden naar Cobbold Gorge camping. Hier voor moest ik nog wat verder de bush bush in. En wel ongeveer 220 kilometer. Het eerste gedeelte ging over de Savanna Highway en dit was een mooi geasfalteerde weg. Al was die af en toe wel heel erg recht. maar met de auto op de cruise control is het goed te doen.
Hoe dichter ik bij Cobbold kwam hoe slechter de weg werd. Het laatste gedeelte ging over zandwegen. Dus daar moest de vier wielaandrijving aan om zonder problemen verder te komen.
Hier onder een paar plaatjes van de rit.
De toerist attractie hier is dus de gorge/canyon, of hoe dat ook heet in het Nederlands, die midden in een droog landschap ligt maar altijd water bevat. Ook hier moest je een georganiseerde toer boeken want ook hier mag je er niet zomaar heen lopen.
En ook hier kreeg je uitleg over het omringende landschap, hoe de gorge ontdekt is en door wie. En hoe het toerisme naar de gorge zich over de jaren heeft ontwikkeld.
Om de gorge nog wat beter zichtbaar te maken hebben ze er enkele jaren geleden een brug over gelegd met een doorzichtige glazen vloer. Na alle uitleg en een wandeling langs de boven kant van de gorge ging het weer naar beneden.
Hier hadden ze enkele elektrische aangedreven kleine bootjes liggen. Daar ging het in met het hele spul en kregen we een kleine cruise door de gorge. En wel zolang als je kon varen. Onderweg kon je genieten van alle mooie rots formaties. Ook lag er op een van de zanderige plekken nog een goed zichtbare zoetwater krokodil.
Hier onder een paar plaatjes van de toer naar de Cobbold gorge.
Omdat ik hier nog nooit eerder ben geweest had voor twee hele dagen geboekt hier. De toer vond plaat ‘s morgens de eerste dag dat ik er was. De rest van de anderhalve dag die ik nog had heb ik wandelend en rustig door gebracht. Met een temperatuur die de hele dag boven de dertig graden ligt doe je van zelf wel rustig aan.
Dus het concept was, een korte wandeling, bijkomen in de schaduw, en dan weer een korte wandeling om vervolgens weer uit te puffen in de schaduw. De tweede dag was ik om half zes al uit de daktent en aan het wandelen. Op een half uurtje lopen was er een uitzichtpunt en vandaar heb ik de zonsopkomst bewonderd. Helaas, was er deze keer niet zo veel te bewonderen. Ik was er wel verbaasd over hoe snel de zon opkwam. Je kon hem zien bewegen.
‘s Avonds heb ik de zonsondergang bewonderd vanaf het zelfde punt. Deze kon ik wel bewonderen. Er was wat bewolking in de lucht en de hele boel lichte mooi rood op. Daarna moest ik wel snel terug naar de camping want schemering kennen ze hier bijna niet. Het laatste stuk moest ik dan ook doen bij het licht van mijn zaklantaarn.
Hier onder een paar plaatjes van mijn tweede dag bij Cobbold gorge.
Wel, en als je ergens heen gaat dan moet je ook weer terug. Meestal. En dus na twee dagen bij Cobbold ben ik weer terug gereden naar Cairns. Omdat dit over precies de zelfde weg ging als de heen weg doe ik daar geen plaatjes van. Dit was overigens wel een wat langere rit. Ongeveer 460 kilometer moesten er onder de wielen door voordat ik weer in Cairns was. Het langste en saaiste stuk ging weer over de Savanna highway. 272 kilometer tot aan de volgende afslag. En de weg was nog steeds net zo recht al op de heenweg.
In Cairns aangekomen ik eerst de auto gewassen, daarna weer ingecheckt bij het hostel, de bagage in de slaapzaal gelegd om als laatste de auto terug te rijden naar de verhuurder. Einde avontuur.
De laatste dag in Cairns ben ik eerst het water opgegaan om na een dik uur onder water te gaan. Of te wel, ik ben gaan duiken op het wereld beroemde Great Barrier reef. Om iedereen maar alvast bang te maken. Ja, ik heb haaien gezien. Om iedereen maar weer gerust te stellen. Het waren ongevaarlijke witte reef tip haaien. Die doen geen mensen.
Verder was het duiken mooi. Veel vissen en mooi koraal gezien. Helaas was er ook veel dood koraal te zien. Ik heb die dag vanaf de grote boot twee duiken gedaan op twee verschillende plekken. Het geluk was niet helemaal met mij deze keer. Het waaide nogal en dat gaf een wat onstuimige tocht naar de eerste duikplek. Ik had geen problemen maar veel mensen zaten buiten achter op de boot met een zakje voor hun mond.
En tevens was, doordat het zo waaide, het zicht onder water ook niet erg best. Maximaal tien meter. Om het mezelf niet te moeilijk te maken had ik duiken geboekt met een gids. En deze deed erg zijn best. Deze zag de hele tijd bijzondere dingen en vissen en wees die ons.
De dag indeling was, van Cairns naar de eerste duikplek, duiken en daarna lunch.
Verder varen naar de tweede duikplek, duiken met daarna een hapje en vervolgens ging het vol gas weer terug naar Cairns.
Mooie dag maar ik vond het allemaal wel erg commercieel en erg druk op de boot. Het was al zo erg dat ze niet meer je naam gebruiken maar dat je bij het aan boord gaan een nummer kreeg. Dat nummer moest je onthouden en elke keer als je uit het water kwam dan moest je je nummer opnoemen en werd je geregistreerd als terug aan boord.
De bedoeling was ook om zelf een camera te huren maar ze verhuurden geen camera’s meer. Ze hadden nu een onderwater cameraman mee die foto’s maakte van iedereen die aan het duiken was. Tevens maakte die wat foto’s van het rif.
De plaatjes die hier onder staan zijn dus niet door mij gemaakt maar door iemand die werkt voor Divers Den. Het bedrijf dat duik cursussen en duikdagen organiseert.
En daarmee ben ik wel aan het eind gekomen van deze update. Afgelopen vrijdag ben ik naar Townsville gereisd om mijn familie daar te bezoeken. Deze zijn zo aardig om mij hun leef en woon omgeving te laten zien en ik heb al aardig wat mooie wandelingen gemaakt in de omgeving. Maar daarover de volgende keer meer.
Of te wel, See ya later mate.