Update 22 december 2022

Ja, en dit wordt hem dan. Of eigenlijk wordt hem dit twee keer. Dit is de eerste update na mijn vakantie in Australië en tevens de laatste van dit jaar.

Ik moet wel bekennen dat de eerste weken in Noorwegen me niet zijn mee gevallen. De overgang van mooi zonnig warm weer naar het koude, natte en winderige Bjoa is me erg tegen gevallen. Kon er in het begin maar niet aan wennen. Twee maanden lang kon ik om zeven uur ‘s morgens opstaan en dan was het korte broek en T-shirt aan en naar buiten. Hier sta je om zeven uur op en is het koud en donker, doe je zo veel mogelijk kleren aan en blijf je binnen. De gedachten gingen en gaan dan ook nog regelmatig terug naar Australië.

Mochten er nu mensen zijn die denken, na al mijn geklaag, dat ik mijn boeltje hier ga oppakken en naar Australië ga emigreren dan kan ik mededelen dat dat niet op mijn lijstje staat.
Om op mijn leeftijd nog weer ergens helemaal opnieuw beginnen heb ik niet veel zin aan. Tevens zit je in Australië wel heel erg ver van alles af. Even naar Nederland gaan om de Brinta voorraad weer aan te vullen zit er dan niet meer in. En zo zijn er nog wel meer praktische en economische nadelen en uitdagingen.

En al zou ik het willen dan is het niet mogelijk. Ik heb natuurlijk wel even gekeken of je een permanente verblijfsvergunning kunt krijgen. Maar helaas, dat is bijna onmogelijk. In Australië heb ik enkele reizigers gesproken die het ook ontzettend naar hun zin hadden in Australië en wel permanent in Australië wilden wonen. Maar ze zeiden ook allemaal het zelfde. Je krijgt geen toestemming. Een vakantie visum? Geen probleem. Een visa voor permanent verblijf? Vergeet het maar.

Dus hou ik het maar bij het maken van een fotoboek van mijn vakantie in Australië.

En zo gaan we weer terug naar het dagelijkse leven. En dat is hard. Want we hebben hier in Bjoa net een flinke teleurstelling te verwerken gekregen.
Het gemeentebestuur heeft namelijk in al zijn “wijsheid” maar besloten om de school hier te sluiten en de leerlingen met begin van het volgende schooljaar naar Ølensvåg te transporteren.
Dat houdt voor de jeugd in dat ze elke dag bijna twee uur in een schoolbus moeten doorbrengen. Een uurtje heen en een uurtje terug. Dat is natuurlijk iets wat geen enkele ouder(in Noorwegen) zijn kind aan wil doen.

En dat houdt dan weer in dat Bjoa in zo’n soort sterfhuis constructie komt. Geen enkele jonge familie gaat zich nog vestigen in Bjoa omdat de school te ver weg is. De jongeren die er nog zijn gaan, als ze een familie gaan stichten, ergens anders wonen. Dat houdt in dat de oude garde achterblijft en de gemiddelde leeftijd hier langzaam maar zeker omhoog gaat. En doordat er geen jongeren komen of blijven wonen komen de clubs en verenigingen zonder leden en bestuursleden te zitten en houdt dat ook op.

Er is natuurlijk wel flink geprotesteerd tegen het besluit. Veel mensen en groepen hebben stukken ingestuurd naar de plaatselijke krant om hun ongenoegen kenbaar te maken. We hebben een grote demonstratie gehouden voor het gemeentehuis en een politieke partij heeft zijn best gedaan om het tij te keren.
Het domme van het hele is dan ook nog dat de grootste partij in het gemeentebestuur vorig jaar de verkiezingen heeft gewonnen met de belofte dat alle negen buurtschappen in Vindafjord hun school zouden behouden. En juist deze partij was er voor om in twee buurtschappen de school te sluiten.

Hoewel ik zelf geen kinderen heb vindt ik het ontzettend jammer dat de school dicht gaat. Er wordt hier veel georganiseerd en mensen staan onmiddellijk klaar als er iets moet gebeuren. Er lopen nog wel wat protesten maar veel zal dat denk in niet uithalen. Wel, willen ze nog proberen om de school als Montessori school aangemerkt te krijgen. Maar dat is een wat langdurig proces.
We geven de strijd nog niet helemaal op.

Wel en daarmee heb ik het meeste wel geschreven. Inderdaad, geen foto’s deze keer. Ik geloof dat ik de afgelopen drie weken geen enkele foto heb gemaakt. En dat zegt wel iets over hoeveel hier gebeurd. Normaal schiet ik er vrolijk op los.
Omdat het zo rustig is ga ik met mijn updates ook in de wintermodes. Dat betekend dat er nu één keer in de drie weken een update komt en niet één keer in de twee weken.

En dan als allerlaatste wil ik je nog prettige kerstdagen toewensen. En natuurlijk ook het allerbeste voor het komende jaar. Waarin ik hoop dat je mijn blog blijft volgen.