Update 24 maart 2019
Wel tijd om eens weer Microsoft Word op te starten en te beginnen aan een update voor op mijn site. Het zal wel weer lukken om het op het internet te krijgen maar het is helaas wel een frustratie project geworden door die nieuwe internetsite editor.
We gaan maar verder waar we gebleven zijn en dat is in Bergen. De laatste update heb ik op een zaterdag daar op de site gezet maar de zondag erna had ik ook nog om wat rond te kijken in Bergen.
Ik had zin in wat frisse lucht en het leek me wel leuk om naar de top van de hoogste berg in Bergen te gaan. Bergen wordt omringt door zeven bergen. Fløyen is wel de bekendste. Bijna vanuit het centrum kun je met de Fløybanen naar de top van de berg die 320 meter hoog is. Ik heb maar besloten om met de gondelbaan naar de top van de Ulriken te gaan. Dit topje is 643 meter hoog. Ik had redelijk geluk. Het was erg koud op de top maar de lucht was helder en dus het uitzicht goed. Ik was helaas mijn goede wandelschoenen vergeten en aangezien er sneeuw op de top lag kon ik niet ver wandelen. Het is gelukt om ongeveer een dik half uur weg te wandelen van de top door de sneeuw maar toen voelde ik dat mijn sokken nat begonnen te worden en ook mijn voeten werden niet warmer. Dus maar terug.
Vlak bij het appartement ligt een soort openlucht museum met allemaal oude gebouwen van het oude Bergen. Hier ben ik nog even door heen gewandeld maar er was niet veel te zien. Alles zat dicht en de koude wind maakte het er ook niet aangenamer op. Terug naar het appartement en de avond rustig lezend en tv kijken door gebracht.
Maandag weer terug gereden en toen begon het gewone leven weer.
De trouwe lezers weten misschien nog wel dat ik al een beste poos aan het sukkelen ben met mijn ene voortand. Hier zit nu eindelijk weer eens wat vooruit gang in. Het is nu gelukt om de implantaat op de plek te krijgen. Vorige week terug geweest voor controle en alles zag er goed uit. Nu moet ik wachten tot 6 mei. Dan krijg ik een of ander tussenstuk op de implantaat waarop ze de uiteindelijke tand kunnen schroeven. Zit het tussenstuk erop dan moet ik weer twee tot drie weken wachten en dan kan de uiteindelijke tand erop. Eind mei zou ik dus eindelijk klaar moeten zijn met mijn voortand.
Met het brandhout schiet het niet zo erg op. Het is het weer wat me tegenwerkt. Het hout ligt thuis en moet nog gekloven worden. Dit doe ik met een elektrische houtklover en het lijkt me niet handig om met dat ding in de regen te gaan werken. En altijd als ik tijd heb dan regent het. Gisteren is het gelukt om ongeveer twee en half uur te kloven tussen de buien door. Gelukkig heb ik woensdag vrij en hoop ik dat ik de rest kan kloven en kan beginnen met het stapelen.
Het weer plaagt me de laatste tijd ook bij mijn grootste hobby. Namelijk wandelen. De laatste tijd is het of te nat, of de wolken hangen laag of er ligt te veel sneeuw.
Vorige week was ik optimistisch. Een wandeling naar de top van de Gråhorgjo, dat moest lukken. Helaas, toen naar de parkeerplaats reed waar de wandeling begon had ik al gezien dat dat waarschijnlijk niet ging lukken. Zie foto hier onder.
Ik heb nog een poging gedaan om met de auto bij de parkeerplaats te komen maar ook hier was het helaas. Die weg loopt redelijk steil omhoog en het duurde niet lang dat er zoveel sneeuw lag dat de banden geen grip meer hadden en ik achteruit rijdend terug moest. De auto onder aan de weg gezet en naar boven gelopen. Ik ben nog een redelijk eind gekomen maar toen ik kort achter elkaar drie keer tot aan mijn heup in de sneeuw weg zakte leek het me beter om maar terug te gaan. Ik heb nog wel wat foto’s genomen van het uitzicht wat ik had.
Omdat ik nog tijd genoeg over had ben ik nog even naar het Cholera kerkhof gegaan. Deze was compleet overgroeit en ze zijn nu begonnen om het weer toonbaar te maken. Hier onder wat foto’s van voor en na het kappen van de enorme bomen.
Maar mijn tank was nog niet leeg. Aangezien de parkeerplaats naar het kerkhof ook de parkeerplaats is voor de wandeling naar mijn favoriete topje Loklinuten ook daar nog maar even heen gewandeld. Deze wandeling ziet er in het begin nu heel anders uit. Ze zijn hier ontzettend aan het kappen geweest. Ik weet nog niet of ik het een verbetering of verslechtering vindt. Het uitzicht aan het begin van de wandeling is wel veel mooier maar het lopen over zo’n grote bosweg is niet erg aantrekkelijk. Gelukkig zie je op de top niets van de activiteiten en is het daar ook nog net zo rustig als altijd.
Ja, en dan als laatste nog even wat over mijn werk. Hier heb ik nu voor de eerste keer het afluizen van vis mee gemaakt. Een flinke operatie. Elke week nemen we minimaal twintig vissen uit elke ring en controleren we of die luizen hebben. Als ze die hebben tellen we die en kijken in welk stadium ze zitten. Komt het aantal luizen per vis boven een bestemt aantal dan ben je verplicht om daar wat aan te doen. Het aantal luizen dat een vis gemiddeld maximaal mag hebben ligt tussen 0.2 en 0.5 luizen per vis. Dit is afhankelijk van het seizoen waar je inzit.
De methode die veel gebruikt wordt de laatste tijd heet Thermolizer. Eenvoudig gezegd wordt de vis uit de ring gezogen. Vervolgens gaat die in een ongeveer 18 seconden in een bak met warm water. Door de plotselinge temperatuur verschil laat de luis los van de vis en wordt uit het water gefilterd. De vis wordt na het warme bad weer terug gepompt in de ring.
In dit geval werd eerst alle vis in een grote tank in de boot gepompt. Vervolgens maakten we de ring weer productie klaar en werd alle vis via het warme bad terug gepompt in de ring.
We hebben in totaal drie van de zeven ringen behandeld. Omdat het veel werk is kregen we hulp van drie collega’s uit Bjordal.
Het was al met al wel een lange dag. We zijn om acht uur ’s morgens begonnen met de voorbereiding en om één uur ’s nachts waren we klaar.
Hier onder wat foto’s en video’s.
Ik vind dat ik genoeg geschreven heb. Ik wou nog vertellen over de nieuwe internet site van Bjoa en mijn activiteiten met de tuinclub maar dat doe ik de volgende keer wel.
Wel dat was het voor deze keer. Tot de volgende keer maar weer.