Update 26 februari 2023
In de laatste update heb ik geschreven dat ik alle brandhout naar huis heb gereden. Dat is mooi maar dan ben je er nog niet klaar mee. Alles moet namelijk ook nog gekloven worden. Ik ben daar de zaterdag voor de laatste update al mee begonnen. In totaal zeven en half uur staan kloven. Toen vond ik het wel genoeg. Ik kon na een dag kloven weer dezelfde conclusie trekken als vorig jaar. De houtklover is eigenlijk te laag voor mij. Je staat de hele dag wat voorover gebogen om het hout op de plaats te houden en het eind resultaat is dan ook meestal een zere stijve rug.
Om hier een eind aan te maken heb ik de zaterdagavond gebruikt om een soort plateau onder de houtklover te maken. Hier door staat die twaalf centimeter hoger. Dat klinkt als niet veel maar je merkt wel zeer duidelijk het verschil.
Maandagavond na mijn werk heb ik weer een zeven en half uur staan kloven en dat ging veel beter. Kon mijn rug op het laatst nog wel wat voelen maar dat was veel minder dan zaterdag. Ik heb die maandag net zo lang staan kloven totdat ik klaar was. Na die zeven en half uur kloven en het opruimen van het materiaal was ik om elf uur ’s avonds klaar. Reden dat ik zo lang door heb gedaan was dat ze de dag erna weer voor een lange periode regen hadden voorspeld. Ik dan ben ik zo’n type die dingen klaar wil hebben.
Hier onder een paar plaatjes van het houtkloven en het plateau onder de houtklover. Voordeel van dit plateau is dat ik hem zonder al te veel aanpassingen ook onder de kapzaag kan gebruiken. Gewoon een kwestie van de twee planken in het midden vervangen door planken die net zo lang zijn als de kapzaag breed is.
In de vorige update heb ik geschreven over de prijsstijging van het eten in de supermarkten. Na wat navragen en googelen kwam ik er achter dat de leveranciers van de supermarkten twee keer per jaar hun prijzen aan mogen passen of opnieuw mogen onderhandelen over de prijzen met de supermarktketens. Door de prijsstunt van één van de supermarktketen, die verhoogde de prijzen niet, ziet het er naar uit dat de prijzen maar weinig omhoog zijn gegaan. Maar desondanks kan ik wel merken dat ik meer betaal voor het eten dat ik koop.
En nu we het toch over prijzen hebben. Ik kwam in de het nieuws hier nog weer eens een bevestiging tegen dat met alcohol achter het stuur kruipen, en gepakt worden, erg duur is. Een jonge man reed met alcohol op met zijn auto een lantaarnpaal ondersteboven. Het resulteerde in een straf op van 24 dagen de gevangenis in. Onvoorwaardelijk. Een boete van ruim 7500 euro en een rijverbod van twee jaar.
De prijzen van de boetes zijn hier in het begin van het jaar met 30 procent omhoog gegaan. En nu vindt ik zelfs dat de boetes wel extreem beginnen te worden. Rij je in een 60 kilometer zone vijf kilometer te hard dan kun je meteen 110 euro aftikken. Niet handsfree bellen kost nu bijna 1000 euro. Dus ik hou me nog steeds braaf aan de regeltjes.
Het heeft hier de laatste tijd veel geregend. De dagen dat het dan droog is moet je zorgen dat je naar buiten komt en daar doet wat je wilt/moet doen. Nu was het een zondag droog en niet al te koud en kreeg ik zin om een eind te gaan wandelen. Naar een bergtopje wandelen had niet zo veel zin. Er ligt hogerop nog redelijk wat sneeuw en een blik op de bergen leerde me dat het uitzicht ook niet veel zal zijn. De bergtoppen zag ik namelijk niet vanwege de laag hangende bewolking. Ik heb dus besloten om naar het Morgensvatn meer te wandelen. Een lichte wandeling die laag blijft. Erg spectaculair was het allemaal niet. Er zit nog weinig kleur in het landschap. Ik heb nog op het topje van de Jamnanuten gezeten met een kop koffie maar na 10 minuten ben ik weer verder gewandeld. Het was gewoon nog te koud om daar lekker te kunnen zitten.
Hier onder een paar plaatjes.
Af en toe organiseren ze hier best wel interessante bijeenkomsten of cursussen. Ik hoorde op de radio dat ze in Aksdal, dat ligt zo’n drie kwartier rijden vanaf mijn huis, een vrijwilligers dag hadden met veel sprekers en mini cursussen over hoe je vrijwilligerswerk moet doen en organiseren. En tot mijn verbazing was alles gratis. Je kon je via internet kaartjes bestellen voor de activiteit die je wou bezoeken. Ik heb vier cursussen geboekt. Allemaal gerelateerd aan de sociale media. Hoe je dat het best kunt gebruiken. Er zat ook een cursus bij hoe je eenvoudig een professioneel plakkaat kon maken. Erg interessant allemaal. Teleurstellend was het aantal bezoekende. Ik heb gesproken met mensen die dit allemaal organiseerden maar die zeiden dat ze de dag veel en overal hadden geadverteerd. Hoe dan ook, het leverde mij een gezellige en leerrijke dag op.
Diezelfde avond had ik nog een bedank avond. Alle vrijwilligers die mee hadden geholpen bij de halve marathon en/of het dans/feest avond waren uit genodigd voor een gezelliga avond. De avond begon met een welkomstdrankje, daarna was er een diner en de avond werd afgesloten met een drankje. Zoals gewoonlijk was ik met de auto en de alcohol was aan mij dus niet besteed. De avond begon om zeven uur en ik heb het volgehouden tot twaalf uur. Toen vond ik het wel genoeg.
Als het aantal zeearenden die je ziet staat voor de staat van de natuur in Noorwegen dan gaat het goed met de natuur hier. Ik heb namelijk in de eerste twee maanden van dit jaar al meer zeearenden gezien dan in het hele vorige jaar. Begin januari zag ik er één op het eiland dat in het fjord ligt voor mijn huis. Een poos terug toen ik druk was met het naar huis rijden van het brandhout zag ik er vier boven het fjord zweven. Hoogtepunt was gisteren. Toen kwam er één zo dicht bij mijn huis dat ik vanuit de keuken foto’s van kon maken. Reden dat die zo dichtbij kwam was zeker de vissersboot die er lag. Die gooien namelijk alle vis weer overboord die ze niet kunnen gebruiken. En dat weten de zeearenden en meeuwen maar al tegoed. Er kwam zelfs nog een tweede zeearend maar de eerste maakte hem/haar snel duidelijk dat die hier niets te zoeken had.
Hier onder de plaatjes.
Omdat ik, ondanks alle activiteiten, nog wat tijd over had ben ik nog weer actief geweest in de keuken. Dat resulteerde in eigen gemaakte knäckebröd. Erg lekker. En twee vanille cakes. En ook nog twee chocolade/kokos cakes. Ook allemaal erg lekker.
Ik heb alleen van de plaatjes van de laatste cake. En ja, die vindt je hier onder.
Iets minder goed nieuws hier is dat het dievengilde ook de weg naar Bjoa heeft gevonden. Inbraken in huizen zijn tot nu toe uitgebleven maar enkele booteigenaren zitten nu wel zonder boot of buitenboordmotor. Dit jaar hebben ze hier in de buurt al drie keer toegeslagen. Het blijft bij boten, bootaanhangers en buitenboordmotors maar veiliger wordt het hier helaas niet. De eigenaar van de laatste buitenboord motor had, heel slim, zo’n GPS tracker in zijn motor gezet. Deze wees uit dat de motor na enkele dagen al in Polen was gearriveerd. Oftewel, die zie je niet meer terug.
Als ik daar bij mee neem dat ze twee jaar geleden ingebroken hebben in de plaatselijke school en heel precies wisten waar de ipads lagen en ze wisten dat er boten lagen met weinig sloten erop heb ik nog steeds de indruk dat er hier iemand woont die die informatie door speelt naar de dieven. Zodat die gericht kunnen toeslaan.
Ik vroeg me dus af hoe lang het duurt voor ze huizen gaan bezoeken. Nu heb ik eigenlijk nergens een slot op. Alleen op de voordeur en de trapdeur naar de tussenetage zitten op slot als ik niet thuis ben. Ik heb maar besloten om de boel maar meer op slot te doen. De deur van de werkplaats heeft nu een hangslot gekregen. Dit was nog wel even werk want die deur wou niet goed meer dicht. Ik heb dus flink wat af moeten schuren van de drempel en de onderkant van de deur. Deze kan nu weer gewoon dicht en heb ik er een slot op gemaakt. Nu staat nog de ruimte waar de houtklover en kapzaag staan en de deur tussen de garage en tussenetage op de lijst. Ik vindt het eigenlijk vreselijk dat ik dat doe maar ik wil de ogen ook niet sluiten voor de werkelijkheid.
Wel dat was het weer voor deze keer. Tot de volgende keer maar weer.