Update 30 december 2019
En dit wordt hem dan. De laatste update van dit jaar. Nog één dag en dan is 2019 geschiedenis. Ben benieuwd wat 2020 gaat brengen. Grootste uitdaging in het begin van het jaar wordt in ieder geval het zoeken van een nieuwe baan. Ik heb nog twee baantjes gezien waar ik op wil solliciteren. Deze sollicitatie brieven moeten volgende week de deur uit. Beetje vervelend is dat je tegenwoordig alles digitaal aan moet leveren. Nog niet zo lang geleden betekende dat dat je een e-mail moest sturen met je sollicitatiebrief en CV. Tegenwoordig moet je je CV in een schema invullen op het internet en kun je je sollicitatiebrief toevoegen. Nadeeltje is dat bijna elke arbeidsgever een ander systeem gebruik en dat je bij bijna elke sollicitatie je hele CV weer opnieuw moet invullen. En daar ben je op het eind wel klaar mee.
Voor het maken van een goede sollicitatiebrief heb ik de hulp ingeroepen van de Noorse uitkeringsinstantie. In Nederland is dat de UWV. In Noorwegen heet dat de NAV. Hopelijk kan ik daar volgende week even langs voor wat hulp. We zullen zien.
Verder is het hier redelijk rustig. Mocht nog een keer een hele zondag werken van negen uur ’s morgens tot tien uur ’s avonds omdat we te veel luizen op de vis hadden. En dat houdt dan in dat we moeten afluizen en dat moest op zondag gebeuren. Awel, altijd goed voor de bankrekening.
Ik heb verder, zoals wel vaker de laatste tijd, niet zo heel veel te schrijven maar heb al wel besloten dat ik volgend jaar nog door ga met mijn blog. Zoals het er nu naar uit ziet heb ik dan wel wat meer te schrijven over wat ik doe en wat hier gebeurd.
Om deze blog een beetje op te vullen hier onder wat foto’s die ik tijdens de laatste bijeenkomst van de tuinclub heb genomen. Eerst hebben we de beroemde jaar vergadering gedaan en daarna kwam er een dame die liet zien hoe je van wat takken van een naaldboom, mos, wat schapenwol en twee kerstballen een leuke Kerstman kon maken.
Ik heb wel meer foto’s maar hier staan ook mensen op en ik wordt een beetje voorzichtig met het uitleggen van foto’s met mensen erop die geen toestemming hebben gegeven om die foto te publiceren. De regelgeving hier over wordt steeds strenger. Tijdens de bijeenkomst hadden enkele bezoekers eigen materiaal meegenomen en onder regie van de dame hebben die hun eigen Kerstman gemaakt. Dat zijn die naast elkaar staan. Ik vind het ook wel leuk om zoiets in elkaar te knutselen maar heb helaas niet altijd overal tijd voor.
Al sinds 2008 ben ik elk jaar minstens één keer per jaar op de Preikestolen geweest. Ik heb al een poos terug besloten om dit vol te houden en één keer per jaar naar de Preikestolen te wandelen. Dit jaar was ik er nog niet geweest en de tijd begon te dringen. Gelukkig was ik vrij met de kerst en heb ik eerste kerstdag de lange rit naar de Preikestolen gemaakt. Met lange rit bedoel ik dan de autorit. Drie uur heen, een kleine drie uur wandelen en drie uur terug rijden.
De wandeling naar de top heb ik in record tijd gedaan. Met 55 minuten stond ik al boven. Dit komt hoofdzakelijk omdat de wandeling steeds gemakkelijker wordt. Elk jaar komen er een paar sherpa’s uit Nepal die op een stuk van de route de stenen zo weten te leggen dat het een trap vormt. Dus geen klateren en klauteren meer maar gewoon doorlopen.
Onderweg viel mijn oog nog op heel veel hangsloten die op een gegeven moment aan kettingen hingen die verhinderen dat mensen naar beneden vallen. Dit is volgens mij niet zoiets als je in verschillende steden ziet. Je hangt zo’n slot op, als het goed is met de namen jezelf en je geliefde, en dan is de liefde officieel bevestigd of gegarandeerd voor in de toekomst.
Ik weet niet of ik geluk of pech had maar het uitzicht vanaf de top was nul. De hele Preikestolen hing in de mist. Ook wel een mooi gezicht. Omdat ik goed op tijd was begonnen met de wandeling kon ik nog weer enkele foto’s van de Preikestolen maken zonder mensen erop.
Op de terug weg kreeg ik nog even iets te zien wat het mooie uitzicht wat je hier kunt hebben.
Nu heb ik tegenwoordig een fotocamera waarmee je ook video’s kunt maken. Hier heb ik nog niet veel gebruik van gemaakt maar het lijkt me leuk om op deze blog eens wat vaker een eigen geschoten video te zetten. Hieronder dus een korte video opname van de Preikestolen in de mist.
Ook kun je het schermpje op de achter kant van de camera zo draaien dat je hem kunt zien als je een selfie probeert te maken. Dit kun je natuurlijk ook doen als je een video maakt. Volgens mij heet dat dan een vlog. Dus hieronder mijn eerst, wat flauwe, vlog.
Als laatste wens ik je een fantastisch en voorspoedig 2020 toe.
Dat was het voor deze keer. Tot volgend jaar dan maar.
