Update 5 februari 2023
En zo is het weer tijd voor een update. Het is me gelukt om genoeg foto’s te verzamelen van mijn activiteiten hier en ik heb nog wat te schrijven.
We beginnen maar eens met de prijzen van het voedsel in de supermarkten. Die waren de afgelopen twee weken uitgebreid in het nieuws. De supermarkten mogen maar twee keer per jaar hun prijzen verhogen. Nu begrijp ik dat zelf niet helemaal want ik zie dat prijzen van producten ook op andere tijdstippen omhoog gaan maar nu was 1 februari de datum. Van te voren werd al flink gewaarschuwd dat de prijzen gemiddeld met zo’n tien procent omhoog zouden gaan. Ik luister op het werk naar de radio en daar werd de in de laatste dagen van januari over bijna niets anders gepraat. Tevens werd aanbevolen om flink te hamsteren voor één februari. Dat zou je veel geld besparen.
Nu hebben we in Noorwegen slechts drie bedrijven die ons van eten voorzien. Dus veel concurrentie is hier niet. Het was dus ook wel lachen dat de pers op 1 februari uitvond dat twee van de bedrijven de prijzen flink verhoogd hadden en nummer drie de prijzen onveranderd had gelaten. Dat werd natuurlijk weer breed uitgemeten in het nieuws en leverde bedrijf nummer drie veel gratis reclame op.
Het duurde overigens geen halve dag voordat de andere twee de prijzen weer aanpasten.
Natuurlijk moest een eigenaar van één van de bedrijven nog flink klagen in de pers dat dat er eigenlijk niet uit kon. Gezien dat alles duurder was geworden en zij ook duurder moesten inkopen.
Maar dat is volgens mij onzin. De eigenaren van de supermarktketens behoren tot de groep mensen in Noorwegen met het hoogste inkomen. En net zo als in Nederland merken de boeren er niets van dat de supermarkten duurder moeten inkopen.
Nu verwachten de meeste mensen dat de supermarkten de prijzen zo stiekem gaan verhogen. Dus dat van die datum begrijp ik nog steeds niet. Zal eens proberen uit te vinden hoe dat nu precies zit.
Ook ben ik weer druk met het maken van brandhout. Het eerste gedeelte zit er op. Namelijk het omzagen van de bomen en het naar huis rijden van het brandhout.
In de vorige update heb ik geschreven dat ik een brytejern had gekocht om mijn rug wat te ontzien. Nu wist ik niet hoe zo’n ding in het Nederlands heet maar gelukkig was er iemand uit Dalfsen die mij die informatie kon verschaffen. Een brytejern heet op zijn Nederlands een velhevel. En om precies zijn is het een velhevel met kantelhaak.
Hier onder zie je twee plaatjes.
Je gebruikt de velhevel het meest als je een boomstam op de grond heb liggen en je wilt die in stukken zagen. Ligt de boom op de grond dan kun je de stam niet in één keer doorzagen. De ketting van je motorzaag komt dan in de grond en als pech op een steen of rots. Dan is de ketting in één keer stomp en is het slijpen geblazen. Om dat te voorkomen zaag je de stam voor ongeveer ¾ in en daarna draai je de boomstam om. En dan is zo’n velhevel erg handig.
Hier onder nog twee boomplaatjes. Dat die ene boom zo mooi over de weg hangt is wel handig maar je moet wel opletten. Zaag je een verkeerde tak door heb je het risico dat de hele boom begint te schuiven en dan wil je niet aan de verkeerde kant staan.
Tussen het zagen door probeer ik nog een beetje te genieten van de omgeving waarin ik werk. Nu was ik drukker met het bomen omzagen dan foto’s maken maar hieronder toch nog drie foto’s die ik op de boomzaagdagen heb gemaakt.
Daarna was het de aanhanger achter de auto koppelen en is het laden, naar huis rijden, lossen en dan weer terug rijden. Ik geloof dat ik in totaal 8 keer heen en weer ben gereden. De eerste lading heb ik vrijdag na het werk mee genomen. De rest heb ik zaterdag naar huis gereden. Alles ging mooi vlot en zonder problemen. Ik was zelfs verrast dat ik het voor elkaar kreeg om alles in één dag naar huis te rijden.
Hier onder een paar plaatjes.
Als laatste nog een paar plaatjes van de laatste bijeenkomst van de tuinclub. Een dame van een andere tuinclub kwam haar boek presenteren. Daarnaast hadden we een quiz en een loterij. Al met al een gezellige avond.
Hier onder een paar plaatjes.
En veel meer heb ik niet te schrijven deze keer. Ik ben druk genoeg met alle activiteiten maar veel nieuws of spannends zit daar niet bij. Kan melden dat ik me heb aangemeld voor het examen van de cursus magazijn en logistiek. Dat duurt nog even want het examen is op twee juni. Tot die tijd zit ik elke donderdag braaf achter de computer te luisteren naar wat de leraar heeft te vertellen.
Verder ben ik met een auto vol kleren naar Haugesund gereden. Die kleren heb ik afgeleverd bij een stichting die ze verder transporteert naar Oekraïne. Ook enkele collega’s waren ze vriendelijk om kleren te doneren. En zo draagt iedereen zijn steentje bij. Ik heb het wel te doen met de mensen in de Oekraïne. Het zal je maar overkomen. Zo woon je rustig en zo zit je midden in een oorlog.
Eergisteren was in het nieuws dat twee Noorse vrijwilligers gewond waren geraakt door een raketinslag. Dat gebeurde toen ze bewoners in Bakhmut medische bijstand verleenden. Gelukkig hebben ze het beide overleefd en zijn ze weer terug in Noorwegen.
Wel dat was het voor deze keer. Tot de volgende keer maar weer.