Update 5 november 2024
De vorige keer heb ik geschreven, time is flying when you have fun. Deze keer kan ik ook zeggen dat het fun is when you flying. Speciaal in zo’n klein vliegtuigje. Maar daarover later meer.
Ik begin deze update maar weer waar ik de vorige keer gebleven was. Dat was nog in Aerlie Beach en dat ik nog over het kajakken zou schrijven. De foto’s heb ik inmiddels ook binnen maar die vielen wat tegen. Ik had er meer verwacht. Maar goed, dat zee kajakken heb ik gedaan met Salty dogs seakayaking. Deze doen het hele jaar door kajak tours langs de kust van Aerlie beach. Tot en met 6 daagse tochten. Zo gek ben ik nu ook al weer niet van kajakken dus ik had een halve dag kajakken geboekt. Dat was lang genoeg voor mij.
De tocht ging vanaf hun bedrijf in Shute harbour, niet zo ver van Aerlie beach, langs enkele eilandjes voor de kust om als laatste een stuk open zee over te steken naar de lunchplek. Ik moet wel zeg dat de gids niet bang was. Er stond behoorlijk wat wind en voor we de oversteek maakten kon ik mooi witte koppen op de golven zien. Maar hij vond dat het moest kunnen. We waren met twee kajaks. Ik zat met de gids in de ene en in de andere zat een stelletje.
En dus de mouwen opstroopt, voor zover mogelijk, en peddelen maar. Het water was zo onstuimig dat zelfs mijn pet doorweekt was van het zeewater en er onder in de kajak zich een mooi beetje zeewater aan het verzamelen was. Na een twintig minuten flink ploeteren waren we bij het strandje en konden we uitrusten en wat eten en drinken. Tevens konden we even rondlopen op het eilandje.
De terug weg ging een stuk makkelijker want toen hadden we de wind en de golven in de rug en hield ik mijn pet droog.
Leuke tocht en hier onder vindt je enkele plaatje van het kajakken.
Aan het eind van de vorige update heb ik geschreven dat ik in Hervey bay zat. Daar ben ik inmiddels al weer weg en zit nu in Rainbow beach. Een kleine twee uur rijden met de Greyhound bus ten zuiden van Hervey bay.
De reden dat ik in Hervey bay was is mijn trip naar Lady Elliot eiland. Een piepklein eilandje dat ongeveer 70 kilometer van de kust van Australië ligt. De bedoeling is en was om hier te gaan duiken, snorkelen en vogels te gaan bekijken. Ik had twee nachten geboekt op het eiland. En bij je boeking zit dan buffet ontbijt en avondeten in, enkele rondwandelingen met gids, je snorkel spullen en een rondvaart met een boot met een glazen bodem. Alles wat ze nodig zijn op het eiland wordt met de vliegtuigjes aangevoerd.
Mijn vlucht vertrok om half elf van Hervey bay vliegveld en een dik half uur later stond ik op het eiland. Het vliegtuig was een kleine twaalf persoonsvliegtuigje en dat geeft je echt het gevoel dat je in de lucht bent. Bij het bochten maken hangt het vliegtuig dan ook echt scheef. Op het eiland werden we opgewacht door een aardige dame die ons tekst en uitleg gaf hoe alles fungeert en wat je wel en niet mag doen. Daarna werden we losgelaten en konden we rond gaan kijken op het eiland.
Het eerste wat ik gedaan heb is informeren naar de duik mogelijkheden. Dat viel mee want een dik uur later zat ik al 18 meter onder de wateroppervlakte. Helaas viel deze duik wat tegen. De hoofdreden was een masker wat niet helemaal goed dicht was. Oftewel er liep steeds wat water in mijn masker en dat moet je dan steeds weer verwijderen. Geen probleem maar het leidt wel af van het duiken en het kijken naar de vissen. Want daar waren er ook genoeg van.
Na de eerste duik heb ik gelijk maar een tweede geboekt voor de volgende morgen. En die duik was een stuk mooier. Ik had een ander masker en die was wel goed. Daar liep niet steeds water in. Tevens ging de duik niet dieper dan 14 meter en kon ik mijn waterdichte cameraatje meenemen. En dan is het leuk, rond kijken, foto’s maken, vissen kijken, schildpadje gezien en genieten van het onder water zijn. Deze duik voelde echt als of je in een aquarium zwom. Nog nooit zoveel verschillende vissen gezien en nog nooit zoveel vissen gezien tijdens een duik.
Hier onder een paar plaatjes die ik zelf gemaakt heb tijdens mijn tweede duik op Lady Elliot eiland.
Ik ben ook nog twee keer het water ingegaan met alleen een masker en snorkel. Ook bij deze activiteit heb ik heel veel vissen gezien. Maar de foto’s zijn dan een beetje hetzelfde als die van het duiken dus die laat ik maar even wezen.
Ik zag nu wel goed het verschil tussen foto’s maken als je duikt of foto’s maken als je snorkelt. Bij het duiken kom je op dezelfde hoogte als de vissen en kun je dus foto’s maken van de zijkant van de vissen. Met het snorkelen maak je bijna alleen maar foto’s van bovenaf. En die zijn dan vaak toch minder leuk.
Verder had ik ontzettend geluk met het weer. Namelijk geen wind. De zee was spiegelglad. En dat levert dan weer voordelen op. Het zicht onder water is veel beter. Tijdens het duiken hadden we wel tot 30 meter zicht en dat maak je niet vaak mee. En tijdens het snorkelen is het mooi rustig snorkelen. Ik had ook een wetsuit aan tijdens het snorkelen en dat blijf je mooi drijven. Is de zee onrustig tijdens het snorkelen dan ga je de hele tijd op en neer en heen en weer. Daar had ik nu geen last van.
Het andere ding op Lady Elliot waren de vogels. En ook daar hadden ze er genoeg van. Om maar een voorbeeld te noemen. Ze hebben er een vogel die op zijn Engels heet een White-Capped Noddy.
Ze hebben een poging gedaan om het aantal nesten van dat soort op het eiland te tellen en ze kwamen op ongeveer 30.000 nesten. Elk nest heeft een pappa en een mamma en dan heb je dus 60.000 White-Capped Noddy’s. Elk nest heeft weer een ei. En als alle eieren uitkomen dan komen er nog eens 30.000 van die vogels bij. Dat houdt dan in dat ze aan het eind van het broedseizoen in totaal 90.000 van die vogel op het eiland hebben. Je kunt je dan wel voorstellen dat dit ongelooflijk veel kabaal oplevert. Om van de stank nog maar niet te spreken.
Tel daarbij op alle andere vogels die er nog rondvliegen dan kun je je wel voorstellen dat het er behoorlijk druk is. Als je rond liep dan zag je letterlijk overal vogelnesten. Zowel in de bomen als op de grond. Ook tussen de gebouwen op het eiland zag je overal vogels en nesten. Moest je ‘s nachts naar een toilet dan moest je goed oppassen dat je niet per ongeluk op een vogel stapte.
Verder had je er mooie stranden en kon je veilig zwemmen in zee. Ik heb nog genoten van de zonsondergangen, de leuke rondwandelingen met een gids, het goede eten en het mooie weer.
Hier onder een paar plaatjes van mijn verblijf op het eiland.
Aan alles komt een eind en dus ook aan mijn verblijf op het eiland. Om vier uur ‘s middags ging een vliegtuig met mij erin weer terug naar Hervey bay. In Hervey bay had ik twee keer geluk. Ik had een taxi besteld om mijn van het vliegveld naar mijn accommodatie te brengen De chauffeur vroeg of het goed was dat er nog een persoon mee ging. Ja, da. Geen probleem. Deze mijnheer was zo blij dat die mee mocht dat hij de taxi voor mij betaalde.
Het tweede gelukje was het weer. De piloot had op de terug wat al verteld dat er een beste storm op komst was. Maar dat wij ruim op tijd voor de storm kwam, al veilig in Hervey bay geland zouden zijn. Ik moest nog wat boodschappen doen om ‘s avonds wat te eten te hebben. Dus naar de supermarkt en weer terug. Ik was nog geen 15 minuten terug van de supermarkt toen de onweersstorm losbarstte. En die hield ook een mooie poos aan.
De dag na mijn terug komst van Lady Elliot was een rustige dag. Ik had niets geboekt en de bus naar Rainbow beach ging de volgende dag. Ik heb dus een beetje uitgeslapen, een rondje door Hervey bay gelopen en mijn boek uitgelezen.
Afgelopen zaterdag ben ik dan van Hervey bay naar Rainbow beach verhuist. Dag één was een rustige dag. Mij een beetje georganiseerd en naar het duikbedrijf gelopen om te kijken of mijn duik ook doorging. Het waaide nogal en als het te hard waait dan wordt er niet gedoken. Te gevaarlijk op zee. Maar volgens de mijnheer die ik sprak was alles in orden en gingen we morgen gewoon op pad.
Ja, en dan kom je tot de conclusie dat het met het duiken niet helemaal wil lukken hier. De avond voor mijn duikdag belde de eigenaar van het duikbedrijf dat hij problemen had met de motors op de boot. In plaats acht uur ‘s morgens kwam hij me nu om elf uur ophalen. En helaas ook elf uur ging niet door. Ik kreeg bericht dat ze de motor nog niet klaar hadden. En zo viel mijn duikdag in het water. Ik had gezegd als ze de volgende dag nog een plek hadden dan wou ik die plek wel hebben.
En ik had geluk er was iemand die toch niet kon en ik kreeg die plek.
Dus dinsdagmorgen(vandaag) werd ik netjes opgehaald. Bij het bedrijf werden we voorzien van alle uitrusting. We kregen een briefing over hoe en wat en wat je wel en niet moet doen. En daarna ging het met de boot richting duikplek. Ongeveer 40 minuten varen van waar de boot lag. Zo ver zo goed. Alleen op de duikplek aangekomen was de boei waar ze de boot aan vast maken nergens te bekennen. Volgens de kapitein was de stroming zo sterk dat die de boei onder water drukte. Na wat rondje varen en niks vinden kwam er actie.
Ik weet niet wat overal de bedoeling van was maar op een gegeven moment dreef er wel 50 meter touw achter de boot aan. Één van de gidsen ging het water in met duikuitrusting. Die heeft volgens mij toen de boei opgezocht en daar een extra touw aangemaakt zodat ze de boot konden vastleggen.
Dat lukte ongeveer. Alleen hadden ze toen zoveel touw in het water liggen dat de propellers van beide motoren die te pakken kregen en toen stopte dus beide motoren.
En dus stond één persoon voor op de boot om de boot op de plek te houden terwijl twee andere achter de boot in het water lagen om met messen het touw uit de propellers te snijden.
Om een lang verhaal nog maar niet langer te maken. Er moesten touwen aan de boot vastgemaakt worden waar langs wij konden afdalen zonder door de stroming mee genomen te worden. Dit lukte met veel moeite. En toen de eerste duikers het water in gingen kregen ze zeer duidelijk te horen dat ze het touw goed vast moesten houden. En natuurlijk lieten twee duikers het touw los waarna er een soort reddingsactie op touw moest worden gezet. Toen ze eindelijk iedereen weer aan boord hadden werd er maar besloten om het duiken af te lasten. Leek mij ook wel net zo verstandig want de golven werden er ook niet minder op.
Wel en dat was het wel zo’n beetje voor deze keer. Ik had gehoopt bij deze update nog wat meer duik foto te kunnen doen maar zoals jullie al gelezen hebben lukt dat niet. Ik heb nu twee duiken geboekt in Byron bay. Eens kijken of dat dan wel door gaat.
Tevens is dit mijn laatste dag in Rainbow beach. Morgen gaat de reis naar Brisbane om daar familie te gaan bezoeken.
Of te wel. See ya later, mate.