Update 7 mei 2021
Ja, het hekje staat op de betonrand, de stekjes groeien voorspoedig en het gezaaide groenten komen al boven de grond kijken. Een muur in het buurthuis staat in de grondverf en ik stond mooi in de plaatselijke krant.
Genoeg om over te schrijven dus.
Ik begin maar met de krant. Iemand van de lokale krant belde me dat ze me graag wilden interviewen. Dit in verband met mijn bestuursfunctie in de plaatselijke tuinclub en omdat ze vonden dat het groeien en bloeien in de tuin laat was dit jaar in verband met de lage temperaturen. En aangezien ik in het bestuur van de tuinclub zit heb ik dus veel verstand van planten en dergelijke. Iets waar ik het niet mee eens was maar ze wilden toch komen. Ok, geen probleem. Resultaat was dat ik vorige week zaterdag een uur lang geïnterviewd ben en van alles mocht vertellen over mijn tuin, mijn manier van tuinieren, de tuinclub en de stekjesmarkt die we eind deze maand willen organiseren.
Het resultaat in de krant was wel redelijk. Miste wat delen die we besproken hadden maar anders zag het er goed uit. Was wel erg verrast door de vele en grote foto’s. Ik heb een foto van de pagina gemaakt en die vindt je hieronder.
Ja, het hekje. Vooraan de betonrand staat een plant die Moeras spirea heet. Die heb ik vorig jaar geplant en deed het erg goed. Groeide ook erg hoog met een mooie roze pluim in de top. Helaas waaide het een keer hard met als resultaat dat alle planten omgewaaid waren. Nu wil ik dat dit jaar voorkomen door de bloeiende stengels aan een hekwerk vast te knopen. Maar dan moet je wel een hekwerk hebben staan. En ook daar ben ik vorig week druk mee geweest. De latten en paaltjes had ik al klaar liggen het spul moest alleen nog gemonteerd worden. Vorige week woensdag heb ik na het werk de paaltjes in de betonrand gemonteerd. Eerst een diep gat boren, daarna een twee componenten cement erin en vervolgens de paaltjes er in drukken. Althans het ijzeren gedeelte. Deze dan mooi verticaal zetten en even vast houden totdat de cement hard begint te worden. En dat duurde niet zo heel lang. Het was hier en daar even prutsen en creatief zijn om het één en ander voor elkaar te krijgen maar het resultaat was wel bevredigend. De paaltjes stonden mooi in gelid.
De zaterdag erna heb ik vervolgens de panlatten er aan geschroefd. Dit ging mooi vlot. Alles stond mooi strak en het voorboren en vast schroeven ging zonder problemen. Nu moet alleen de Moeras spirea nog zijn werk doen en mooi hoog op groeien. Dan wordt volgens mij die donkere plant met op de achtergrond het witte hekje een mooi gezicht.
Ook het tafeltje waar ik al een keer foto’s van heb laten zien is eindelijk klaar. Of eigenlijk is het wel goed op tijd want veel zomerweer hebben we hier nog niet gehad. Ik heb het in de zelfde kleur geverfd als het bankje wat ik vorig jaar heb gemaakt. Beide staan nu op het terras aan de oostkant van mijn huis. Hier kan ik dan ’s morgens mooi met een bakkie koffie buiten in de zon zitten. Ik zag toen ik klaar was dat de verhouding hoogte en breedte een beetje scheef zijn. Het tafeltje had of wat lager moeten zijn of wat langer. Maar goed dat is voor de volgende keer. Voordeel nu is dat het tafeltje erg zwaar is voor zijn oppervlakte en dus niet zo snel weg zal waaien.
Hieronder wat twee plaatjes van het bankje en de tafel.
Wandelen heb ik ook nog gedaan deze keer maar geen spectaculaire. Een korte wandeling naar een uitzicht punt wat Kyrkjenuten heet. Dit is ook zo’n wandeling die je even doet als je behoefte hebt aan een frisse neus. Op het eind van de wandeling staat een bankje waar je kunt uitrusten en genieten van het uitzicht over Innbjoa.
En dan nog wat kort nieuws.
Het is wat moeilijk verklaren maar ze hebben hier in de buurt een nieuw wandelpad geopend met daarin een brug over het Dalsrivier. Hier was ik wel erg blij mee want dat houdt in dat ik nu een rondje kan hardlopen en niet steeds heen en weer terug over de zelfde weg moet. Het is wel een flinke ronde van 16.7 kilometer maar goed te doen. Ik heb hem al een keer linksom en rechtsom gelopen en beide zijn aardig verschillend in beleving. Dit heeft vooral met de heuvels te maken die je over moet.
Als ik lunch pauze heb op mijn werk dan is Corona de laatste tijd regelmatig het gespreksonderwerp. Vooral het vaccineren geeft veel discussie. Voor velen, en eigenlijk ook voor mij, gaat het veel te langzaam. Tevens moet je nu na de eerste prik twaalf weken wachten op de tweede prik. Ik had gehoopt dat ik in juni of juli weer naar Nederland kon reizen maar ik vrees dat dit nog wel eens september kon worden. Ook was er veel discussie over de twee deling die ontstaat als degene die gevaccineerd zijn wel naar het buitenland mogen reizen en die nog niet gevaccineerd zijn niet. Volgens ons gaan dan de dokters erg veel telefoontjes krijgen.
Ik heb in het begin wat geschreven over het in de grondverf zetten van een muur. Dit was weer een stukje vrijwilligers werk. Ik weet niet hoe ik het precies moet omschrijven maar de plaatselijke vrouwen vereniging heeft een eigen gebouw. Daarin hebben ze een appartementje wat ze verhuren, twee zalen en een keuken. De zalen waren aan een opknap beurt toe en ze zochten enkele vrijwilligers om daar mee te helpen. Ik heb me maar aangemeld met als resultaat dat ik afgelopen dinsdag een paar uur druk ben geweest met in de grondverf zetten van een lange muur.
Vrijdag nog weer even wezen kijken en toen was de muur al overgeverfd en had een mooie groene kleur. Ik heb maar gezegd dat als ze behoefte hadden aan meer hulp, dan moesten ze maar bellen.
Wel dat was het wel ongeveer voor deze keer. Als laatste hieronder nog een video van mijn zusje. Die heeft een professionele film/documentaire gemaakt van haar wandeling tussen Zwolle en Dalfsen. Hier bezoekt ze een molen en diverse landgoederen waar ze vertelt en te horen krijgt over de historie van de bezochte plekken.
Wel dat was het weer voor deze keer. Tot de volgende keer maar weer.